Działanie klimatyzacji opiera się na zmianie stanu skupienia czynnika chłodniczego, która następuje w trakcie zmian ciśnienia i temperatury wewnątrz układu. Wśród kluczowych czynników wpływających na ten proces należy wyróżnić temperaturę, z kolei opartą na niej diagnostykę komponentów można uznać za jedną z podstawowych metod diagnozowania nieprawidłowej pracy klimatyzacji. 

Jest to łatwa, niezawodna i ekonomiczna metoda, gdyż zakresy temperatur poszczególnych elementów mogą wskazywać, gdzie występują problemy lub gdzie mogą się one pojawić w najbliższej przyszłości.

Problem
W zależności od tego, czy element umiejscowiony jest po stronie wysokiego lub niskiego ciśnienia układu klimatyzacji, każdy podzespół ma nominalny zakres temperatur, w których działa prawidłowo. Rozbieżności pomiędzy rzeczywistymi temperaturami występującymi w różnych punktach układu klimatyzacji a podawanymi przez producentów temperaturami wzorcowymi (charakterystycznymi dla poprawnie pracującego zespołu) mogą wskazywać na szereg potencjalnych problemów związanych z danym komponentem, innymi częściami układu lub zastosowanymi materiałami eksploatacyjnymi. Najczęstszym efektem nieprawidłowej pracy jest słaba wydajność systemu, co oznacza, że do kabiny pojazdu dostarczane jest powietrze o zbyt wysokiej temperaturze.

Zalecane rozwiązanie
Aby prawidłowo przeprowadzić diagnostykę temperaturową, należy przed przystąpieniem do pracy wykonać kilka czynności wstępnych. Po pierwsze, osoba diagnozująca powinna przeanalizować budowę całego układu danego pojazdu w celu określenia lokalizacji poszczególnych elementów i zapewnić urządzeniu do pomiaru temperatury swobodny dostęp do nich. Następnie należy uruchomić silnik, włączyć klimatyzację, ustawić najniższą temperaturę powietrza i maksymalny nawiew. Po osiągnięciu przez silnik właściwej temperatury roboczej, która zazwyczaj mieści się w zakresie 80-90°C, można przystąpić do diagnostyki układu.
Istnieje kilka miejsc, w których należy mierzyć temperatury: na powierzchniach poszczególnych elementów, przy ich wylotach i wlotach oraz na przewodach.
Aby ułatwić mechanikom diagnostykę temperaturową klimatyzacji, firma Nissens opracowała bezpłatnie udostępniany plakat instruktażowy. Zawiera on przegląd możliwych stanów temperatur, przyczyn występujących problemów i sposobów ich eliminacji. Plakat dołączony jest do bieżącego wydania czasopisma, można go także pobrać w formacie pdf ze strony: www.nissens.com/climate.

Najczęstsze przyczyny niewłaściwej temperatury poszczególnych komponentów układu
- Niewłaściwa ilość czynnika chłodniczego – za dużo lub za mało czynnika w układzie.
- Niewłaściwe stosowanie dodatków – niewłaściwe dodatki do oleju lub ich nieprawidłowe dawkowanie mogą spowodować zanieczyszczenie i zaburzenia pracy układu.
- Nieprawidłowy olej – olej o nieprawidłowej, zbyt dużej lepkości, może zablokować skraplacz, szczególne ten wykonany w technologii mikrorurek.
- Zablokowanie poszczególnych komponentów i całego układu – spowodowane zanieczyszczeniami, wilgocią lub korozją, zwęglonym olejem, a także stosowaniem dodatków (środki uszczelniające) – elementami najczęściej narażonymi na zatykanie są: zawór rozprężny, filtr-osuszacz i skraplacz.
- Niedziałający lub wadliwie działający wentylator chłodnic.
- Niesprawność systemu obiegu powietrza – filtra kabinowego, dmuchawy kabinowej.
- Uszkodzenie sprężarki – brak smarowania, niewłaściwe sterowanie.
- Nieprawidłowa wydajność skraplacza – ograniczona wymiana ciepła spowodowana brakiem żaluzji lub ich korozją, zabrudzoną powierzchnią, wyciekami, wygiętymi rurkami, żaluzjami itp.

W każdym przypadku naprawy klimatyzacji Nissens zaleca wykonanie dokładnego płukania układu w celu usunięcia starego oleju oraz nadmiaru kontrastu, jaki mógł się pojawić w klimatyzacji, a przede wszystkim zanieczyszczeń.